بررسی ارتباط بین سبک های دلبستگی و میزان بی ثباتی ازدواج در زنان و ‏مردان متأهل

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین سبک­های دلبستگی و میزان بی­ثباتی ازدواج در زنان و مردان متأهل انجام شد. روش این پژوهش از نوع پیمایشی و جامعه آماری عبارت بود از کلیۀ کارمندان متأهل دانشگاه شهید بهشتی تهران، که از بین آ­ن­ها 150 نفر (87 نفر مرد و 63 نفر زن) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده­ها شامل پرسشنامه سبک­های دلبستگی بزرگسالان هازن وشیور (1987) و شاخص بی ثباتی ازدواج ادواردز و همکاران (1987) بود. داده­ها با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون پس تجربی  شفه، تحلیل شد. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین افراد دارای سبک­های دلبستگی سه گانه از نظر میزان بی ثباتی ازدواج، تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج آزمون شفه نشان داد میانگین بی­ثباتی ازدواج در سبک دلبستگی اضطرابی دوسویه به طور معناداری بیش­تر از سبک دلبستگی ایمن بود (05/0p<). در این پژوهش تفاوت معناداری بین میانگین بی ثباتی ازدواج در دو سبک دلبستگی اجتنابی و اضطرابی دوسویه و دو سبک دلبستگی ایمن و اجتنابی مشاهده نشد. با توجه به نتایج به­دست آمده نمی­توان ادعا کرد که افراد دارای سبک دلبستگی ایمن نسبت به سبک اجتنابی، ثبات بیش­تری را در ازدواج تجربه می­کنند. نتایج این پژوهش می­تواند در پیش بینی و حل مسائل ازدواج کمک کند.